Politie onder een vergrootgras

“Hoe overbruggen we de gap?”
Marcel Bruinsma
Voormalig hoofd School voor Recherche
In een artikel in de Volkskrant haalt Martin Sommer een onderzoek van J. Blank van ISPE aan waarin veranderingen bij de overheid wordt onderzocht. Ik citeer: “…al die radicale veranderingen zijn geweldig duur en leveren zelden wat op. Meest dramatische voorbeeld is de invoering van de nationale politie… eerst was er gemeentepolitie, toen regiopolitie en nu nationale politie. De criminaliteit is niet geweldig toegenomen, het aantal politiemensen wel. De opbrengst blijft volstrekt onduidelijk want meer misdaden worden er niet opgehelderd en behalve bij de acties op het Malieveld zie je nooit een agent…” Zo gaat hij nog even verder. Maar niet alleen Sommer heeft kritiek. Ook het stijgend aantal doden in het verkeer zou volgens onderzoekers het gevolg van (verkeerde?) keuzes van de politie over verkeerstoezicht. De nationaal rapporteur mensenhandel klaagt dat de politie veel te weinig doet aan zijn onderwerp. En de reactie van het korps hierop in de media? Ik moet daar te lang naar zoeken. In ons beleidsen inrichtingsplan geven we helder aan wat onze missie is en onze kernwaarden. Maar welk beeld streven we nu na bij ‘het publiek’? Hoe willen we dat er over ons gesproken wordt? Het gekke is dat crimi’s op tv door ‘het publiek’ worden gevreten, docu’s over ons korps zeer gewaardeerd worden, maar in de ‘professionele’ media we het bijna niet goed kunnen doen. Om gek van te worden toch? Hoe gaan we die ‘gap’ overbruggen?

“Kritiek maakt ons beter”
Mirjam Otten
Directeur communicatie
De politie staat elke dag volop in de belangstelling. Geen organisatie die zoveel in het nieuws is en op social media onderwerp van gesprek. Tegelijkertijd worden we kritisch bekeken en liggen we in een polariserende samenleving ook onder het vergrootglas. Boekt de politie resultaten, zijn we rechtvaardig in ons optreden en staan we open voor kritiek? Deze factoren bepalen het vertrouwen in de politie en dat vertrouwen is hoog. Omgaan met kritiek vinden we niet altijd makkelijk. Politiemensen doen met hart en ziel hun werk en dan wordt kritiek snel als niet rechtvaardig ervaren. De nationale politie is nog jong en onder hoge druk tot stand gekomen; de verwachtingen zijn torenhoog. De openbare orde bewaren, misdaad bestrijden en steeds meer: onveiligheid voorkomen. Toch denk ik dat kritiek ons beter maakt. We zijn een grote en krachtige organisatie, we mogen geweld gebruiken en ingrijpen in levens van mensen. Daar hoort bij dat we verantwoording afleggen. Is alle kritiek terecht? Nee, en vaak voelt kritiek als eenzijdig, als het halve verhaal. Soms is de politie ook speelbal in de belangen van anderen: de politiek, het bestuur, de bonden, de media, belangenorganisaties. Daarom moeten we leren om terug te praten zonder defensief te worden. Dat kan steeds beter, ook omdat we op social media-platforms snel en rechtstreeks kunnen reageren. Als we ondanks goeie bedoelingen fouten maken, kunnen we daar eerlijk over zijn. Onprofessioneel gedrag moeten we onder ogen zien en corrigeren. Daar is professioneel zelfvertrouwen en een open mind voor nodig. Omgaan met kritiek is onderdeel van goed politiewerk.