Het congres van de American Society of Criminology bracht afgelopen november interessante trends. Amerikanen zijn sterk kwantitatief georiënteerd, maar in presentaties over evidence based-beleid werd nu het belang van het ‘goede verhaal’ benadrukt. Het Law & Order-beleid lijkt wat op zijn retour. Nieuw strafrechtelijk beleid van president Trump kan op veel steun van liberals rekenen omdat het verplichte minimumstraffen voor met name drugsdelicten deels terugdraait. Veroordeelden onder de ‘three strikes you’re out’-wetgeving zien hun levenslange straf ingekort tot 25 jaar, en ex-gevangenen worden beter begeleid bij terugkeer in de samenleving. Onder de congresdeelnemers waren spraakmakende pleitbezorgers voor de totale afschaffing van criminologie, die zou zijn verworden tot een kritiekloos repressie-instrument. Het denken over straf is volgens hen gebaseerd op middeleeuwse noties over zonde, terwijl er wetenschappelijk wordt getwijfeld aan het bestaan van de vrije wil. Misdaad is een constructie gebaseerd op sociale, politieke en tijdgebonden oordelen. Zogenoemde ‘zemiologisten’ bekritiseren het overnemen van politiejargon en bepleiten het onderzoeken van maatschappelijke schade.
De breed gedeelde kritiek op het criminal justice-system hangt nauw samen met overbevolkte gevangenissen (één op de elf zwarte mannen in de VS is onderworpen aan justitieel toezicht) en ernstig politiegeweld (Black Lives Matter). De politie werkt aan hervormingen maar critici als Alex Vitale, auteur van het boek The End of Policing, vinden het daarvoor te laat. Wijkorganisaties, hulpverleners en kerken van New York en Chicago tot Oakland beproeven andere oplossingen dan het bellen van 911, omdat the cops volgens hen vaak situaties verergeren. Zichtbaar was verder de opkomst van zogenoemde Convict Criminology; ex-gedetineerden zoeken zelf toegang tot het criminologische metier en betwisten de legitimiteit van bijvoorbeeld gevestigde bende-onderzoekers. Ze beroepen zich op hun street credibility en zien een academische loopbaan als uitweg naar een nieuwe identiteit. Oude rotten waarschuwden hen de relevantie van eigen ervaringen niet te overschatten en zich de vakliteratuur grondig eigen te maken. Uit de verhalen van dergelijke thug criminologists en ander actueel onderzoek blijkt dat bendeleden zelf grote kans lopen slachtoffer te worden van ernstige mishandeling en andere traumatiserende ervaringen. Dit kan van belang zijn voor het organiseren van exit-trajecten voor bendeleden. De confrontatie met eigen slachtofferschap kan aanleiding vormen tot een radicale ommekeer.
In meerdere sessies over georganiseerde criminaliteit ging het over fragmentatieprocessen. In de VS, Canada, Latijns-Amerika en Japan wordt de traditionele georganiseerde criminaliteit geleidelijk verdrongen door lokale bendestructuren. In Italië wordt de maffia minder gewelddadig en richt zich meer op infiltratie van het bedrijfsleven. Italiaanse onderzoekers tekenden daarbij aan dat hen was verzocht niet te spreken over decline maar over transformation van de maffia; dit zou politiek wenselijker zijn.
De honderd grootste stedelijke politiekorpsen in de VS kennen opmerkelijke verschillen in ophelderingspercentages van moordzaken en overvallen. Opheldering en het percentage aan recherchecapaciteit zijn positief gecorreleerd. Veel opsporingsmogelijkheden zoals de inzet van gespecialiseerde detectives en het toepassen van forensische technieken worden onderbenut. De best presterende korpsen zijn relatief klein, hebben goed opgeleide patrol officers en een stevige werkrelatie met de officier van justitie. Hun detectives gaan zelf naar de PD, doen forensisch onderzoek en koppelen resultaten terug naar de surveillance.
Geef een reactie